Raimundo Correia
| Raimundo Correia | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 13-an de majo 1859 en São Luís | ||||
| Morto | 13-an de septembro 1911 (52-jaraĝa) en Parizo | ||||
| Lingvoj | portugala vd | ||||
| Ŝtataneco | Brazilo  vd
| ||||
| Alma mater | Universitato de San-Paŭlo vd
| ||||
| Familio | |||||
| Parencoj | Rodolfo Gustavo da Paixão Filho (en)  () vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | poeto poeto-juristo verkisto juĝisto vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Raimundo da Mota Azevedo Correia (13-an de majo 1859 en San-Luiso, 13-an de septembro 1911 en Parizo) estis juĝisto kaj brazila poeto.
Kun Alberto de Oliveira kaj Olavo Bilac, li estis membro de la "Parnasa Triopo".
Li fondis kaj okupis la 5an sidlokon de la Brazila Beletristika Akademio el 1897 ĝis sia morto en 1911.
Li naskiĝis sur la ŝipo São Luís, ankrita en Maranhão-akvoj, en 1859. Rilate al sia naskiĝo sur la akvoj, Raimundo kutimis diri pri si mem, ŝerce, "Mi estas homo sen patrujo; mi naskiĝis en la Oceano" . Filo de altklasa familio, liaj gepatroj estis juĝisto José da Mota de Azevedo Correia kaj Maria Clara Vieira da Mota de Azevedo Corrêa, ambaŭ de Maranhão. Lia patro descendis de la Dukoj de Caminha kaj estis la filo de portugalaj gepatroj.
Li kompletigis sian sekundaran kurson en Colégio Pedro II, en Rio-de-Ĵanejro. En 1882, li studentiĝis kiel advokato ĉe la Fakultato de Juro de San-Paŭlo, situanta en Largo de São Francisco, konata kiel Faculdade do Largo São Francisco, evoluigante sukcesan karieron kiel Law Judge en Rio-de-Ĵanejro kaj Minas-Ĝerajso. En tiu ĉi ŝtato, li estis la unua juĝisto de la distrikto de São Gonçalo do Sapucaí.
En 1884 li geedziĝis kun Mariana de Abreu Sodré ("Zinha"), havante tri filinojn: Lavinia, Stella kaj Alexandrina. Lia filino, Stella Corrêa da Paixão, estis edziĝinta al Rodolpho Gustavo da Paixão Filho, filo de poeto Rodolfo Gustavo da Paixão. Lia filino Lavínia estas la patrino de diplomato Sergio Corrêa da Costa, estante Raimundo Correia, tial, lia patrinflanka avo.
Li havis homoniman onklon (1838-1889), kiu estis juĝisto. Li ankaŭ havis nevon nomitan laŭ li, Raimundo Correia Sobrinho, kiu diplomiĝis en juro kaj estis poeto kiel sia onklo, kiu skribis libron de poemoj, Preĝo al la Afliktita, publikigita en 1945 fare de Livraria José Olympio Editora.
Raimundo Correia komencis sian poezian karieron per la libro Primeiros Sonhos, rivelante fortan influon de la romantikaj poetoj Fagundes Varela, Casimiro de Abreu kaj Castro Alves. En 1883, per la libro Sinfonias, li akceptis Parnasianismon kaj aliĝis, kune kun Alberto de Oliveira kaj Olavo Bilac, al la tielnomita Parnasian Triad.
La temoj adoptitaj fare de Raimundo Correia rondiras ĉirkaŭ la formala perfekteco de objektoj. Li iom diferencas de la aliaj parnasoj ĉar lia poezio estas markita de forta pesimismo, ĝis la punkto de malgaja. Analizinte la verkon de Raimundo Correia, estas klare, ke estas evoluo en ĝi. Li komencis sian karieron kiel romantikulo, tiam adoptis Parnasianismon kaj, en kelkaj poemoj, alproksimiĝis al la simbolisma lernejo.
Li mortis la 13-an de septembro 1911 en Parizo, kie li iris por trakti sian sanon.
Verkoj
[redakti | redakti fonton]- Primeiros Sonhos (1879)
- Sinfonias (1883)
- Versos e Versões (1887)
- Aleluias (1891)
- Poesias (1898)
Kompleta laboro
[redakti | redakti fonton]- Poesias completas. 2 vols., [org. Múcio Leão]. São Paulo: Companhia Editora Nacional, 1948.
- Poesia completa e prosa. [Texto, cronologia, notas e estudo biográfico Valdir Ribeiro do Val; introdução Manuel Bandeira]. Rio de janeiro: Nova Aguilar, 1961.
- Poesia Completa. [org. Claunísio Amorim Carvalho]. São Luís: Café & Lápis, 2012.
Brazila Akademio de Leteroj
[redakti | redakti fonton]
Raimundo Correia estis unu el la fondintoj de Sodalício Brasileiro, kie li okupis seĝon 5, kies patrono estas Bernardo Guimarães.
